تیرانداز معلولان تپانچه (پاراتیرانداز): به نظر من، ورزش برای همهٔ قشرهای معلولان یک ضرورت است و به عنوان یک معلول که در جامعهٔ ورزشی حضور دارم، می‌توانم بگویم که به نظر من صد در صد نشان‌دهندهٔ عدالت است.
امیر جعفری، قهرمان پاراتیراندازی ایران، در خصوص روز ملی پارالمپیک و اهمیت ورزش معلولان در مصاحبه‌ای با خبرنگار اسپوتنیک در تهران گفت: اولین مانع، عدم مناسب‌سازی برخی از ورزش‌هاست. مورد دوم نیز مسئله‌ی مالی است که متأسفانه معلولان از این بابت متحمل ضرر می‌شوند.
این پارا تیرانداز ایرانی در خصوص مطالبات ورزشکاران معلول در ایران نیز بیان کرد: مهم‌ترین درخواست ورزشکاران، توجه به هزینه‌ها است. در حال حاضر بسیاری از ورزش‌ها، پرخرج هستند و برای یک معلول که ممکن است از کار افتاده باشد، تحمل این هزینه‌ها به تنهایی بسیار سنگین است. من ورزشکاران بااستعداد زیادی را در سطح کشور می‌شناسم که به خاطر مشکلات مالی نمی‌توانند به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای فعالیت کنند و مجبورند در سطح پایه باقی بمانند. درخواست و تقاضای من از دولت این است که اگر مقدور است، بودجه‌های بیشتری برای ورزش معلولان در نظر بگیرند. برای مثال من خودم در رشته‌ی پاراتیراندازی فعالیت می‌کنم. پاراتیراندازی جزو ورزش‌های فوق‌العاده پرهزینه محسوب می‌شود. به عنوان مثال، سلاحی که من شخصاً از آن استفاده می‌کنم، اگر بخواهید در سال 2025 آن را تهیه کنید، هزینه‌ای بالغ بر 350 تا 400 میلیون تومان دارد و این برای یک معلول رقم بسیار بالایی است.
وی در ادامه تاکید کرد: بسیاری از معلولان، به دلیل مسائل ذهنی، ترس و استرس حضور در جامعه، از ورزش فاصله می‌گیرند؛ اما وقتی یک قهرمان یا یک اسطوره را می‌بینند، واقعاً انگیزه می‌گیرند. اگر بخواهم برایتان مثال بزنم، من ورزش حرفه‌ای خود را در زمانی شروع کردم که سرکار خانم ساره جوانمردی، ملکهٔ تیراندازی جهان، در اوج فعالیت بودند. دیدن موفقیت‌های ایشان در تیم ملی و کسب مقام‌های مختلف، تأثیر بسیار زیادی روی انگیزه و ذهنیت من گذاشت.
امیر جعفری، تیرانداز معلولان تپانچه (پاراتیرانداز)، به استعدادهای فراوان در ورزش معلولان ایران اشاره کرد و اظهار داشت:درخواست نهایی من این است که به معلولان در ایران بهاى بیشتری داده شود. در ورزش معلولان ایران استعدادهای درخشان زیادی وجود دارند، اما به دلیل شرایط نامناسب سالن‌های ورزشی، معابر، خیابان‌ها و مشکلات عبور و مرور، یا حتی به خاطر هزینه‌های هنگفت باشگاه‌ها، سالن‌ها و تجهیزات رشته‌های مختلف، امکان شکوفایی را پیدا نمی‌کنند. اگر امکان دارد، برای استعدادیابی آنان بودجه‌ای در نظر گرفته شود. تا جایی که من مطلع هستم، این هزینه‌ها باید به صورت شخصی پرداخت شود و فرد توانایی مالی آن را ندارد. بسیار دوست دارم نهادهایی مانند بهزیستی بتوانند بودجه‌ای برای این امر اختصاص دهند؛ زیرا واقعاً حیف است که برخی از این ورزشکاران حرفه‌ای به دلیل مشکلات مالی ناشناخته بمانند.
در صورت تمایل برای دریافت مشاوره از امیر جعفری، قهرمان و مربی تیراندازی مسابقات کشوری، از این لینک اقدام نمایید.
